Ten przewodnik ma pomóc w wyjaśnieniu pewnych niejasności dotyczących HD ready i Full HD (HD ready 1080p) oraz pokazać ich różnice. Oznaczenie „HD ready” zostało stworzone przez EICTA w 2005 roku, aby wyeliminować istniejące do tej pory zamieszanie związane z różnymi cechami technicznymi telewizorów nowszej generacji. To oznaczenie HD jest obecnie jedynym znakiem w Europie, który wyraźnie określa minimalne możliwości telewizorów wszystkich producentów. EICTA (European Information, Communications and Consumer Electronics Industry Technology Association) zrzesza ponad 32 krajowe stowarzyszenia elektroniczne z 24 krajów oraz ponad 50 największych firm elektronicznych z Europy, USA i Japonii.
Kontekst i proces certyfikacji
Sensowna edukacja konsumentów stała się konieczna, ponieważ wielu producentów i sprzedawców telewizorów oznaczało wyświetlacze jako „HD-capable”, podczas gdy w rzeczywistości nie były one kompatybilne. Według Alexandra Oudendijka, wiceprezesa ds. marketingu w firmie Astra (jedyny nadawca satelitarny z kanałami HDTV), na początku 2005 roku w sprzedaży było ponad 70 różnych „tylko rzekomych” zestawów HD.
Wprowadzając proces certyfikacji, EICTA chce wzmocnić zaufanie klientów do technologii HD lub, po wspomnianych wcześniej początkowych i wprowadzających w błąd oświadczeniach, w pierwszej kolejności wzbudzić takie zaufanie wśród klientów końcowych. Nowa etykieta powinna uświadomić klientów: Jeśli chcesz w przyszłości oglądać telewizję wysokiej rozdzielczości, potrzebujesz zestawu z tym oznaczeniem „HD ready”. Mając tę świadomość, klient powinien chętnie zaakceptować zwiększone koszty związane z procesem certyfikacji.
Za 1000 euro rocznie licencjobiorca EICTA otrzymuje prawo do oznaczania maksymalnie trzech marek napisem „HD ready”. EICTA nie sprawdza zgodności technicznej; pozostawia to stronom trzecim, zwłaszcza czasopismom branżowym. Natomiast w przypadku naruszeń warunków koncesji, tj. w przypadku niezgodności technicznej z wymaganiami, nie wystąpiły dotychczas żadne należności z tytułu kar pieniężnych. Nie było też dotychczas sądowego wyjaśnienia tej sprawy. Można jednak przyjąć, że klienci mają prawo do odstąpienia od zakupu w takich przypadkach.
Aby lepiej zrozumieć różnice między rozdzielczością HD ready a Full HD, dość pomocne jest szczegółowe przyjrzenie się odpowiednim wymogom EICTA.
Wymagania dotyczące znaku„HD ready„
- Analogowe wejście YPbPr HD
- Cyfrowe wejście HDMI lub DVI HD
- Wyświetlacz o rozdzielczości 720p HD progresywny (pełne klatki o rozdzielczości 1280 x 720 pikseli przy 50 i 60 hercach)
- Wyświetlacz o rozdzielczości 1080i HD (pola o rozdzielczości 1.920 x 1.080 pikseli przy 50 i 60 hercach)
- Obsługa wariantu zabezpieczenia przed kopiowaniem HDCP dla wszystkich wejść HDMI lub DVI
Dodatkowe wymagania dotyczące oznaczenia„HD ready 1080p„:
- Wszystkie formaty wideo są wyświetlane bez zniekształceń
- Wyświetlanie 1080p i 1080i bez overscanu, czyli obrazu 1:1 wszystkich pikseli
- Wyświetlanie wszystkich formatów wideo przy tej samej lub wyższej częstotliwości odświeżania
- Wyświetlacz o rozdzielczości 1080p HD (pełne klatki o rozdzielczości 1 920 x 1 080 pikseli przy 24, 50 lub 60 hercach)
Porównanie rozdzielczości HD ready i Full HD (HD ready 1080p)
Istotną cechą jest tutaj wyświetlacz o rozdzielczości 1 080 pikseli w pionie. Większość dostępnych obecnie na rynku zestawów z oznaczeniem „HD ready” to ekrany LCD o rozdzielczości do 1280 x 720 lub 1366 x 768 pikseli przy 60 pełnych klatkach na sekundę. Sygnały wideo w trybie z przeplotem, w którym przesyłane są tylko pola, muszą być najpierw poddane konwersji. Jakość elementów urządzenia wymaganych do tej konwersji nie jest określona i wiele telewizorów ujawnia tu słabości.
Termin„Full HD” został stworzony przez producentów, aby zasygnalizować klientowi: Wszystkie rozdzielczości aż do 1080p mogą być wyświetlane fizycznie, tzn. jako pojedyncze elementy obrazu i bez ekstrapolacji. Należy zauważyć, że logo „Full HD” stanowi jedynie informację o rozdzielczości. W rzeczywistości na rynku jest wiele telewizorów z „Full HD”, które nie są w stanie wyświetlić rozdzielczości 1080p przy 24 hercach, a jedynie 50 lub 60, przez co materiał zdjęciowy musi być najpierw przekonwertowany. Przy 60 hercach często skutkuje to wyraźnie widocznym judderem. Ale o tym, czy taka „kinowa” częstotliwość odświeżania jest w ogóle potrzebna klientowi, musi on zdecydować w każdym indywidualnym przypadku.