Najprostsza sytuacja jest w przypadku dotychczasowych użytkowników satelitów. Tutaj nadal działa dotychczasowa antena satelitarna i konwertery z obsługą cyfrową. Jeśli podstawowe wyposażenie musi być kupione nowe, to ta część działa dokładnie tak, jak wcześniej.
Odbiorniki nadające się do odbioru HD muszą mieć możliwość odbioru satelitarnego w standardzie DVB-S2. Ale to nie jest do końca wystarczające. Odbiornik musi obsługiwać MPEG4/H.264 – format, w którym nadawana jest telewizja HD; tunery DVB-S2 prawie zawsze to robią. Nowy odbiornik powinien mieć także interfejs CI-Plus, bez którego nie da się rozszyfrować dużej części oferty nadawczej – więcej na ten temat poniżej.
Wiele zamieszania: kanały i szyfrowanie
Jedno trzeba oddać opłatom GEZ – cudownie ułatwiają odbiór telewizji publicznej w rozdzielczości HD. Jeśli satelitarny odbiornik cyfrowy jest kompatybilny z HD, ARD, ZDF i Arte pojawiają się na ekranie również w rozdzielczości HD.
W przypadku prywatnych kanałów telewizyjnych, takich jak RTL, VOX, ProSieben i Sat.1, sprawa jest bardziej skomplikowana. Do odbioru satelitarnego potrzebny jest interfejs CI-Plus w telewizorze lub w odbiorniku, do którego wkłada się moduł CI-Plus, do którego z kolei wkłada się kartę HD-Plus. HD+ to nazwa oficjalnej platformy, za pomocą której prywatni nadawcy są kodowani drogą satelitarną. Moduł jest oficjalnie sprzedawany razem z kartą za 79 €. Po roku oglądania należy uiścić kolejną opłatę w wysokości 50 euro rocznie. HD+ nie pozwala na nieograniczone nagrywanie, szybkie przewijanie do przodu i do tyłu kodowanej telewizji. HD+ służy więc przede wszystkim do ograniczenia użytkowania. Czy to sprawiedliwe? To jest kwestia opinii. To, czy ktoś chce płacić za telewizję wysokiej rozdzielczości z reklamami, czy nie, to sprawa, o której każdy klient decyduje sam.
Oczywiście jest też prywatna telewizja bez reklam. Jeśli zastanawiasz się nad sklepami wideo online, możesz zajrzeć do naszego artykułu o telewizji internetowej. Teraz jednak myślimy o klasycznej płatnej telewizji, czyli Sky, dawniej Premiere. Przy okazji mamy dla fanów piłki nożnej specjalny przewodnik po Bundeslidze. Płatna telewizja kosztuje dodatkowe pieniądze, ale jest pozbawiona reklam i oferuje wiele ekskluzywnych treści. Tutaj również może to być nie byle jaki odbiornik. To proste, jeśli kupowany odbiornik ma logo „suitable for Sky/ Premiere”. Następnie można włożyć kartę inteligentną przesłaną przez Sky i to wszystko.
Oczywiście kiepskim żartem jest to, że nadal żaden odbiornik nie ma certyfikatu na HD+ i Sky jednocześnie. Może się więc okazać, że jeden odbiornik będzie potrzebny do prywatnej telewizji przez HD+, a drugi do Sky. Uważni czytelnicy podejrzewają problem: do oglądania wszystkich programów potrzebne są dwie różne karty elektroniczne, jedna dla Sky, druga dla prywatnych kanałów z HD+. Nawet dwa odpowiednie interfejsy nie gwarantują, że Sky i HD+ będą działać na tym samym urządzeniu. Z opakowania nie dowiesz się, które urządzenia to potrafią. Jedynym sposobem, aby mieć pewność w tej chwili, jest uciążliwe spojrzenie na listy kompatybilności w Sky i HD Plus.
Odbiór HDTV – ale jak? Ścieżki odbioru, nadajniki i ścieżki specjalne
- Wstęp: Odbiór HDTV – ale jak?
- Odbiór HDTV przez satelitę
- Odbiór HDTV przez kabel
- Odbiór HDTV przez Internet
- Podsumowanie: Odbiór HDTV – wszystko jasne?